Erik Satie’den Gnossienne No:1 çalıyordu önündeki paletten dönüştürme sehpanın
üzerinde, etiketlerle süslediği macbookunun direnciyle basları hissettiren
hoparlöründen… Dışarda serin bir haziran akşamı vardı, serin desem de hazirana
göre anlayın siz. Ağaçlar Herman Hesse’nin şeftali ağacına yazdığı şiirdeki gibi
bir aşağı bir yukarı inanılmaz bir hüşu içinde sallanıyordu. Yeni traş ettirdiği
kedisi solunda okuduğu kitabın üzerine serilmiş, çocukluğundaki profesöre
dönüşen köpeğin öyküsünü getiriyordu karışık aklına. Ama düşünceleri su getiren
Getir’in kuryesinin ziliyle bölündü. Ama acele etmeyecekti. Çünkğ siparişin
açıklamasına “ayağım kırık” yazmıştı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder